سنجش اثربخشی نظام آموزش مجازی ضمن‌خدمت فرهنگیان

امروزه با توجه به گسترش روزافزون نظام‌های آموزش مجازی، ایجاد ابزاری برای سنجش اثربخشی آن‌ها مفید و ضروری است. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف ارائه رویکردی برای سنجش اثربخشی نظام آموزش ضمن‌خدمت مجازی فرهنگیان به انجام رسید. روش تحقیق پیمایشی بود و جامعه آماری آن را تمامی معلم‌های شهرستان ملایر تشکیل می‌دادند که حداقل یک‌بار در یکی از دوره‌های مجازی یادشده شرکت داشتند. کل معلم‌های جامعه، 2040 نفر می‌شدند. بر این اساس، 325 نفر آزمودنی در پژوهش شرکت داده شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه‌ای محقق- ساخته، به نام پرسشنامه سنجش ارزشمندی- رضایتمندی از خصوصیات نظام آموزش مجازی بود. این ابزار اقتباسی از پرسشنامه لوی بود. برای تعیین روایی ابزار، از روایی محتوایی و صوری استفاده شد. لذا، میزان روایی محتوایی آن بر اساس شاخص لاش، 63/0 بود. برای تعیین پایایی آن نیز از آلفای کرونباخ استفاده گردید. از این ‌روی، میزان پایایی ابزار در سازه ارزشمندی  و رضایتمندی به ترتیب 92/0 و 90/0 بود. نتایج نشان داد که رابطۀ معناداری میان سازه‌های ارزشمندی  و رضایتمندی وجود ندارد و این دو، سازه‌های مستقلی هستند. همچنین نتیجۀ تحلیل عاملی نشان داد که ابزار در هر دو بُعد ارزشمندی  و رضایتمندی از روایی سازه برخوردار است. نیز مشخص شد که پیش‌فرض استفاده از 4 مؤلفه در سنجش اثربخشی نظام آموزش مجازی فرهنگیان و نیز استفاده از 2 سازه در سنجش این اثربخشی، کار درستی است. همچنین، تحلیل عاملی تأییدی در هر دو سازه نشان داد که دسته‌بندی و نام‌گذاری عامل‌ها، به نام‌های کیفیت پشتیبانی، کیفیت محتوا، دسترسی‌پذیری، و فنآوری نیز درست است.